Zmiana tu co to jest? Przewodnik po typach zmian nowotworowych

Co to jest zmiana w kontekście nowotworowym?

W kontekście nowotworów termin ’zmiana’ odnosi się do nieprawidłowej tkanki, która rozwija się z jednej chorej komórki. Może przybierać różne formy, takie jak guzek lub guz, i często zostaje wykryta podczas badań diagnostycznych. Nowotworowe zmiany dzieli się na:

• zmiany łagodne, które zazwyczaj nie stanowią zagrożenia dla życia i nie potrzebują intensywnego leczenia,
• zmiany złośliwe, które atakują pobliskie tkanki i mogą prowadzić do przerzutów do innych narządów,
• zmiany przednowotworowe, które niosą ze sobą wyższe ryzyko rozwoju nowotworu złośliwego.

Zmiany przednowotworowe wymagają starannej obserwacji, a często także dodatkowych badań, aby zapobiec dalszemu rozwojowi raka. Regularne badania są kluczowe w kontekście zmian nowotworowych, ponieważ mogą znacząco ułatwić ich wczesne wykrycie oraz pozwolić określić etap ich rozwoju.

Co to jest zmiana przednowotworowa?

Zmiana przednowotworowa to stan, w którym komórki zaczynają wykazywać nieprawidłowości. Takie zmiany mogą zwiększać ryzyko rozwinięcia się nowotworu złośliwego. Chociaż same w sobie nie są złośliwe, mają potencjał do przekształcenia się w nowotworową formę.

Dlatego kluczowa jest prawidłowa diagnostyka. Badania cytologiczne, jak na przykład cytologia ginekologiczna, odgrywają istotną rolę w identyfikacji dysplazji, czyli sytuacji, w której komórki mają nietypową budowę.

Zmiany przednowotworowe mogą występować w różnych miejscach naszego ciała, takich jak:

• szyjka macicy,
• jelita,
• piersi.

Regularne badania profilaktyczne są niezwykle istotne, gdyż pozwalają na wczesne wykrycie problemu oraz szybką reakcję, co może pomóc w zapobieganiu rozwojowi nowotworu. Osoby, u których zidentyfikowano takie zmiany, powinny być regularnie obserwowane przez specjalistów. Dzięki temu monitorowaniu lekarze mogą oceniać ryzyko złośliwości oraz obserwować ewentualny postęp w kierunku nowotworów złośliwych.

Jakie są rodzaje zmian w piersiach?

W piersiach mogą zachodzić różnorodne zmiany, które można podzielić na łagodne i złośliwe. Do tych pierwszych należą:

• torbiele,
• gruczolakowłókniaki,
• zmiany włóknisto-torbielowate.

Z kolei rak piersi to przykład zmiany złośliwej. Objawy tych zmian mogą przybierać formę guzków, zgrubień lub zmian w wyglądzie skóry. Torbiele, które są wypełnionymi płynem strukturami, najczęściej spotykane są u kobiet w wieku rozrodczym. Z reguły nie wymagają one interwencji medycznej. Gruczolakowłókniaki, które rozwijają się z tkanki gruczołowej i włóknistej, również są łagodne, jednak ich usunięcie bywa rekomendowane, gdy stają się zbyt duże. Zmiany włóknisto-torbielowate diagnozuje się często jako guzki, będące wynikiem zmian hormonalnych w organizmie.

Natomiast rak piersi, jako złośliwy nowotwór, wywodzi się z komórek gruczołu piersiowego. Wczesne symptomy obejmują wyczuwalne guzki, modyfikacje konturu piersi oraz wydzieliny z brodawki sutkowej. W diagnostyce tych schorzeń kluczowe znaczenie mają badania takie jak:

• mammografia,
• ultrasonografia,
• biopsja.

Regularne kontrole mają ogromne znaczenie dla oceny charakterystyki zmian oraz ich potencjalnego ryzyka złośliwości, co umożliwia wczesne wykrycie i skuteczne leczenie.

Jakie objawy mogą sugerować nowotwór?

Nowotwory mogą manifestować się na wiele sposobów, a ich objawy są często uzależnione od rodzaju i lokalizacji choroby. Na przykład w przypadku raka piersi warto zwrócić uwagę na:

• wyczuwalne guzki,
• zmiany w kondycji skóry, takie jak zaczerwienienia lub zgrubienia,
• ewentualny wyciek z brodawki sutkowej,
• powiększenie węzłów chłonnych w okolicach pachy.

Poza tym istnieją ogólne objawy, które mogą wskazywać na obecność nowotworu, takie jak:

• niezamierzona utrata wagi,
• chroniczne zmęczenie,
• bóle ciała,
• podwyższona temperatura,
• nocne poty.

Kluczowe jest, aby każda osoba, która zauważy niepokojące zmiany, jak najszybciej udała się do lekarza. Diagnostyka nowotworowa zwykle obejmuje różnorodne badania obrazowe, które pomagają potwierdzić wcześniejsze przypuszczenia specjalistów. Wczesne rozpoznanie objawów ma ogromne znaczenie dla skutecznego leczenia i znacząco zwiększa szanse na całkowite wyzdrowienie.

Jakie badania są wykonywane w diagnostyce zmian w piersiach?

W diagnostyce zmian w piersiach wykorzystuje się szereg badań, które mają na celu potwierdzenie lub wykluczenie nowotworów. Oto kilka kluczowych metod:

• Mammografia – to główne badanie przesiewowe, które pozwala ocenić strukturę tkanki piersi. Dzięki niemu można wykryć niepokojące zmiany, takie jak guzki czy zaburzenia w budowie,
• Ultrasonografia piersi (USG) – jest doskonałym uzupełnieniem mammografii, szczególnie dla młodszych kobiet o gęstej tkance. To badanie umożliwia stwierdzenie, czy zauważone zmiany to jedynie torbiele,
• Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa – to procedura polegająca na pobraniu próbki tkanki z podejrzanego obszaru. Dzięki temu możliwe jest dokładne zbadanie komórek pod kątem obecności nowotworu,
• Badanie histopatologiczne – po wykonaniu biopsji przeprowadza się dokładną analizę tkanki, co pozwala potwierdzić postawioną diagnozę oraz ocenić charakter zmiany,
• Badanie cytologiczne – przydatne w ocenie komórek z nieprawidłowościami, zwłaszcza gdy wyniki wcześniejszych badań były niejednoznaczne.

Te metody są niezwykle ważne dla wczesnego wykrywania raka piersi, co z kolei umożliwia skuteczniejsze planowanie dalszych kroków w leczeniu. Regularne badania powinny być istotnym elementem zdrowotnej profilaktyki u kobiet.

Jakie znaczenie ma mammografia w wykrywaniu zmian?

Mammografia odgrywa kluczową rolę w wykrywaniu raka piersi, zwłaszcza u kobiet po pięćdziesiątce. To obrazowe badanie z wykorzystaniem promieniowania rentgenowskiego pozwala na uzyskanie szczegółowych zdjęć piersi, co skutkuje możliwością identyfikacji niewielkich zmian, które mogą umknąć podczas samobadania.

Istotnym celem mammografii jest wykrywanie mikrozwapnień, które mogą sygnalizować wczesne stadia nowotworu. Szybkie zdiagnozowanie takich nieprawidłowości ma ogromne znaczenie, ponieważ wcześniejsza interwencja znacznie zwiększa możliwości skutecznego leczenia.

W przeciwnym przypadku, zwłaszcza gdy nowotwór osiąga zaawansowany stan, szanse na pomyślną kurację znacznie maleją. Dodatkowo, mammografia umożliwia ocenę ogólnego stanu zdrowia piersi oraz identyfikację wszelkich niepokojących zmian wymagających dalszego badania.

Eksperci zalecają przeprowadzanie mammografii co roku lub co dwa lata, uzależniając to od indywidualnych wskazań zdrowotnych. Regularność badań jest niezmiernie istotna w kontekście profilaktyki nowotworowej; to właśnie dzięki tym rutynowym kontrolom możliwe jest wczesne wykrycie nowotworu, co znacznie poprawia szanse na skuteczne leczenie.

Co oznacza wynik mammografii?

Wynik mammografii odgrywa istotną rolę w ocenie stanu zdrowia piersi. Dzięki niemu możliwe jest wykrywanie różnych zmian, co jest niezwykle ważne. W systemie klasyfikacji BI-RADS istnieje kilka kategorii, które pomagają w interpretacji tych wyników:

• Kategoria 0: wymagane są dodatkowe badania, co może budzić pewne obawy,
• Kategoria 1 i 2: brak niepokojących zmian lub obecność łagodnych formacji, takich jak torbiele czy gruczolakowłókniaki, które zazwyczaj nie wymagają żadnej interwencji,
• Kategoria 3: odnosi się do zmian, które mają niskie ryzyko nowotworowe i powinny być jedynie monitorowane,
• Kategoria 4 i 5: znaczące prawdopodobieństwo wystąpienia raka piersi, co skutkuje koniecznością przeprowadzenia dalszej diagnostyki, często z użyciem biopsji.

Warto zauważyć, że interpretując wynik mammografii, uwzględnia się również gęstość tkanki piersi oraz charakter i wielkość zidentyfikowanych zmian. To może prowadzić do decyzji o dodatkowych badaniach, takich jak ultrasonografia, lub konieczności powtórzenia mammografii w krótkim czasie. Należy pamiętać, że wynik mammografii nie jest samodzielnie diagnozą, ale istotnym wskaźnikiem do podjęcia dalszych kroków diagnostycznych. To kluczowy element w walce z potencjalnymi nowotworami, dlatego regularne badania mammograficzne mają ogromne znaczenie w profilaktyce. Dzięki nim zwiększamy szanse na skuteczne leczenie.

Jak przebiega interpretacja wyniku mammografii?

Interpretacja wyników mammografii odgrywa kluczową rolę w diagnostyce raka piersi. W tym procesie radiolog dokładnie ocenia zdjęcia, zwracając uwagę na różnorodne cechy wykrytych zmian. Analizie poddawane są takie elementy jak:

• gęstość tkanki piersi,
• obecność guzków,
• mikrozwapnienia,
• inne nieprawidłowości w strukturze piersi.

Na tej podstawie radiolog klasyfikuje wyniki według skali BI-RADS, co umożliwia określenie ryzyka złośliwości zmiany oraz rekomendowanie dalszych działań takich jak:

• kontrolne badania,
• ultrasonografia,
• biopsja.

Nie mniej istotne jest uwzględnienie historii medycznej pacjentki oraz wcześniejszych wyników badań. Na przykład, gdy wynik mammografii wskazuje na wysokie ryzyko złośliwości, często zaleca się przeprowadzenie dodatkowych badań obrazowych. Podkreśla to znaczenie mammografii w wczesnym wykrywaniu nowotworów. Ponadto każda zmiana zgłoszona przez pacjentkę oraz wykryte nieprawidłowości w badaniach mammograficznych mają duże znaczenie dla dalszej diagnostyki i terapii. Skuteczna analiza wyników mamograficznych przyczynia się do poprawy rokowania w przypadku nowotworów piersi.

Co to jest skala BI-RADS?

Skala BI-RADS, czyli System Klasyfikacji Raportowania i Danych Obrazowych Piersi, to narzędzie stworzone przez American College of Radiology, które służy do oceny wyników badań obrazowych piersi. Obejmuje różnorodne metody, takie jak:

• mammografia,
• ultrasonografia,
• rezonans magnetyczny.

Jej głównym celem jest wspomaganie specjalistów w diagnostyce oraz ocenie ryzyka wystąpienia złośliwych zmian. Wyniki klasyfikowane są w sześciu kategoriach, numerowanych od 0 do 6:

1. Kategoria 0: sugeruje, że konieczne może być wykonanie dodatkowych badań, co powinno skłonić do szybkiej reakcji.
2. Kategoria 1: oznacza brak jakichkolwiek nieprawidłowości.
3. Kategoria 2: odnosi się do łagodnych formacji, jak torbiele, które nie wymagają żadnej interwencji.
4. Kategoria 3: wskazuje na zmiany o niewielkim ryzyku nowotworowym, które powinny być regularnie monitorowane.
5. Kategoria 4 i 5: lekarze zauważają znaczące prawdopodobieństwo obecności raka piersi, co często prowadzi do decyzji o przeprowadzeniu biopsji w celu potwierdzenia diagnozy.

Skala BI-RADS ma kluczowe znaczenie w diagnostyce, umożliwiając lekarzom podejmowanie bardziej świadomych decyzji odnośnie dalszego leczenia. Regularne badania obrazowe, takie jak mammografia, są zatem niezbędne w ocenie zdrowia piersi, zwiększając tym samym szansę na wczesne wykrywanie nowotworów oraz skuteczną terapię.

Jakie są różnice między zmianą łagodną a złośliwą?

Nowotwory dzielą się na dwie główne kategorie: łagodne i złośliwe. Różnią się one nie tylko charakterystyką, ale także wpływem na sąsiadujące tkanki. Zmiany łagodne, takie jak:

• torbiele,
• gruczolakowłókniaki,

rosną wolno, mają gładkie krawędzie i nie wnikają w okoliczne struktury. Zazwyczaj są otoczone włóknistą torebką, co znacznie upraszcza ich chirurgiczne usunięcie. Często nie niosą za sobą zagrożenia dla życia. W przeciwieństwie do nich, zmiany złośliwe, czyli nowotwory złośliwe, wykazują szybki wzrost i zdolność do infiltracji otaczających tkanek. Mogą także prowadzić do przerzutów, co oznacza, że komórki nowotworowe mogą rozprzestrzeniać się do innych części organizmu, tworząc nowe ogniska.

Proces diagnostyczny tych zmian polega na badaniu histopatologicznym, które jest kluczowe dla ich odróżnienia. Chociaż łagodne zmiany rzadko wymagają skomplikowanego leczenia, nowotwory złośliwe niosą ze sobą konieczność przeprowadzenia zaawansowanej diagnostyki oraz odpowiednich terapii onkologicznych. Dlatego, gdy pojawiają się niepokojące objawy, na przykład nowe guzki, warto jak najszybciej zgłosić się do specjalisty. Szybkie wykonanie niezbędnych badań umożliwia określenie charakteru zmiany oraz oszacowanie ryzyka złośliwości.

Jakie czynniki mogą wskazywać na ryzyko złośliwości zmiany?

Czynniki ryzyka nowotworów piersi odgrywają kluczową rolę w diagnozowaniu raka piersi. Warto zwrócić uwagę na:

• szybki przyrost zmian,
• nieregularne kształty,
• nierówności brzegów,
• infiltrację pobliskich tkanek,
• podejrzane mikrozwapnienia dostrzegane w mammografii,
• powiększenie węzłów chłonnych w obrębie piersi,
• wycieki z brodawki sutkowej, szczególnie krwawych,
• zmiany skórne, jak wciągnięcie czy owrzodzenie.

Wiek pacjentki oraz czynniki genetyczne, takie jak historia rodzinna onkologii, także mają znaczenie. Różnorodne badania obrazowe, takie jak mammografia i ultrasonografia, a także biopsje, są nieocenione w ocenie zmian i w wytyczaniu dalszych kroków diagnostycznych oraz terapeutycznych. Regularne kontrole są niezwykle istotne, gdyż pozwalają na wczesne wykrywanie nieprawidłowości i zwiększają szanse na skuteczne leczenie oraz optymistyczne rokowania.

Jakie znaczenie ma biopsja aspiracyjna cienkoigłowa?

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (BAC) pełni kluczową rolę w diagnostyce onkologicznej, szczególnie w przypadku nowotworów. Ta procedura polega na pozyskiwaniu komórek z podejrzanych zmian, takich jak:

• węzły chłonne,
• zmiany w piersiach.

Wykonywane badanie cytologiczne pozwala określić, czy mamy do czynienia z zmianą:

• łagodną,
• złośliwą,
• zapalną.

Warto podkreślić, że BAC jest znacznie mniej inwazyjna niż tradycyjne biopsje chirurgiczne, co czyni ją bardziej komfortową dla pacjentów, często przeprowadza się ją w warunkach ambulatoryjnych. Wczesne wykrycie nowotworów ma ogromne znaczenie dla skutecznego leczenia, dlatego prawidłowe zastosowanie biopsji jest niezwykle istotne. Co więcej, BAC umożliwia również monitorowanie zdiagnozowanych zmian, co jest kluczowe w ocenie ryzyka ich złośliwości. Gdy wyniki nie są jednoznaczne, procedura ta może skłonić do dalszej diagnostyki lub podjęcia decyzji dotyczącej leczenia. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa stanowi zatem nieocenione wsparcie w onkologii, pozwalając na szybsze wykrywanie chorób nowotworowych oraz lepsze ich zarządzanie.

Jakie są etapy oceny TNM w diagnostyce nowotworów?

Ocena TNM odgrywa kluczową rolę w diagnozowaniu nowotworów, umożliwiając określenie ich stopnia zaawansowania. Ten system klasyfikacji składa się z trzech podstawowych komponentów:

1. T (Tumor): Analizuje wielkość guza pierwotnego oraz jego oddziaływanie na otaczające tkanki. Na przykład w przypadku raka piersi, guz może być klasyfikowany od T1 (do 2 cm średnicy) aż do T4, kiedy jego rozwój obejmuje klatkę piersiową lub skórę.
2. N (Node): Dostarcza informacji o tym, czy występują przerzuty w regionalnych węzłach chłonnych. Jeżeli nowotwór atakuje te węzły, to zwiększa się ryzyko progresji choroby, co ma istotny wpływ na podejmowane decyzje terapeutyczne. Klasyfikacja rozdziela węzły na N0 (bez przerzutów) oraz N1-N3, w zależności od liczby oraz lokalizacji zajętych węzłów.
3. M (Metastasis): Określa obecność przerzutów w odległych narządach, gdzie M0 oznacza brak przerzutów, a M1 potwierdza ich obecność. W nowotworach płuc przerzuty mogą dotyczyć nie tylko wątroby, lecz także kości czy mózgu.

Właściwa ocena TNM pomaga ustalić stadium choroby, które klasyfikowane jest od I (wczesny nowotwór) do IV (zaawansowany nowotwór). Ta klasyfikacja jest niezbędna do planowania odpowiednich strategii leczenia. Różne stadia wymagają zróżnicowanych podejść terapeutycznych, takich jak operacje, radioterapia czy chemioterapia. Dodatkowo, system TNM wspiera decyzje dotyczące możliwych powikłań oraz rehabilitacji pacjentów onkologicznych, co podkreśla jego znaczenie w nowoczesnej onkologii.

Co wskazuje na przerzuty w kontekście nowotworów?

Przerzuty w nowotworach to proces, w którym komórki rakowe przemieszczają się z pierwotnego guza do innych części ciała, co zazwyczaj świadczy o zaawansowanym stadium choroby. Ich pojawienie się może być diagnostykowane na podstawie różnych czynników, takich jak wyniki badań obrazowych i obserwacje kliniczne. Do podstawowych metod wykrywania przerzutów należą:

• tomografia komputerowa (TK),
• rezonans magnetyczny (RM).

Najczęściej dotknięte przerzutami są:

• wątroba,
• płuca,
• kości,
• mózg.

Scyntygrafia kości odgrywa istotną rolę w diagnozowaniu przerzutów kostnych, zwłaszcza w kontekście nowotworów piersi i prostaty. Istnieją również konkretne objawy, które mogą wskazywać na obecność przerzutów, takie jak:

• niezamierzona utrata masy ciała,
• uporczywe zmęczenie,
• bóle kości,
• duszności.

W zależności od miejsca, gdzie doszło do rozprzestrzenienia, mogą się również pojawiać inne dolegliwości, jak trudności w oddychaniu związane z przerzutami do płuc. Biopsja ma kluczowe znaczenie w całym procesie diagnostycznym, ponieważ pozwala potwierdzić obecność komórek nowotworowych w nowych lokalizacjach. Wczesne wykrywanie przerzutów umożliwia lepsze dostosowanie terapii, co może znacząco wpłynąć na perspektywy zdrowotne pacjenta. Dzięki nowoczesnym technikom diagnostycznym możliwe jest efektywne monitorowanie stanu zdrowia oraz szybka reakcja na postęp choroby.

Jakie są metody leczenia nowotworów?

Metody leczenia nowotworów różnią się w zależności od typu nowotworu, jego stadium zaawansowania oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Istnieje kilka kluczowych podejść do terapii.

• Chirurgia polega na usunięciu nie tylko guza, ale również okalających tkanek, co jest szczególnie istotne w przypadku nowotworów złośliwych. Zależnie od lokalizacji zmiany, zabiegi chirurgiczne mogą mieć różny stopień skomplikowania – od mało inwazyjnych po bardziej złożone operacje,
• Radioterapia to kolejna forma leczenia, która wykorzystuje promieniowanie, aby uszkodzić DNA komórek nowotworowych, prowadząc do ich zniszczenia,
• Chemioterapia polega na podawaniu leków, które działają na komórki nowotworowe. Może stanowić główną metodę leczenia lub być stosowana jako terapia wspomagająca, szczególnie po interwencji chirurgicznej. Jest kluczowym elementem w leczeniu nowotworów, które przerzutowały, mając na celu spowolnienie ich rozprzestrzeniania,
• Hormonoterapia znajduje zastosowanie w przypadku nowotworów wrażliwych na hormony, jak rak piersi czy prostaty, i polega na blokowaniu działania tych hormonów lub obniżeniu ich poziomu w organizmie,
• Immunoterapia to innowacyjna strategia, która wzmacnia naturalne mechanizmy obronne organizmu, mobilizując je do bardziej aktywnej walki z nowotworami,
• Leczenie celowane molekularnie skupia się na używaniu terapii, które celują w konkretne cechy komórek nowotworowych, co sprawia, że terapia staje się bardziej efektywna i mniej inwazyjna.

W praktyce, zazwyczaj stosuje się połączenie tych różnych metod, co potrafi znacznie zwiększyć skuteczność leczenia. Kliniczne badania są kluczowe dla opracowywania nowych terapii oraz dla polepszania efektywności istniejących metod, co może prowadzić do lepszych rokowań dla pacjentów.

Jakie są objawy nowotworu płuc?

Nowotwór płuc często manifestuje się poprzez specyficzne symptomy, które mogą różnić się w zależności od miejsca oraz stopnia zaawansowania choroby. Jednym z najczęściej występujących objawów jest przewlekły kaszel, który zazwyczaj stanowi pierwszy sygnał. Często towarzyszy mu duszność oraz ból w klatce piersiowej, co może być skutkiem ucisku na otaczające tkanki i narządy.

Innym istotnym objawem, którego nie wolno bagatelizować, jest krwioplucie, a więc pojawianie się krwi podczas kaszlu. W miarę postępu choroby mogą wystąpić także:

• chrypka,
• nawracające zapalenia płuc,
• ogólne osłabienie organizmu,
• utrata masy ciała,
• chroniczne zmęczenie.

Dodatkowo, powiększenie węzłów chłonnych, szczególnie w okolicy nadobojczykowej, może być istotnym wskaźnikiem nowotworu. Nic więc dziwnego, że wszystkie te objawy wymagają poważnego traktowania. Dlatego też, skonsultowanie się z lekarzem jest absolutnie kluczowe, ponieważ wczesne rozpoznanie nowotworu płuc może znacząco poprawić szanse na skuteczne leczenie.

Co to jest immunoterapia i jakie ma zastosowanie w leczeniu nowotworów?

Immunoterapia to innowacyjna metoda leczenia nowotworów, która czerpie z naturalnych mechanizmów obronnych organizmu, by stawić opór komórkom nowotworowym. W ramach tej terapii wdraża się różnorodne podejścia, w tym:

• inhibitory punktów kontrolnych, które blokują sygnały hamujące aktywność układu odpornościowego,
• szczepionki przeciwnowotworowe, które uruchamiają odpowiedź immunologiczną,
• adoptywna terapia komórkowa, polegająca na przeszczepianiu zmodyfikowanych genetycznie komórek T pacjenta.

Immunoterapia stosowana jest w leczeniu różnych rodzajów nowotworów, takich jak:

• rak płuca,
• czerniak,
• rak nerki,
• rak pęcherza moczowego.

W przypadku pacjentów z rakiem płuca, terapia ta staje się nadzieją dla tych, którzy nie doświadczyli oczekiwanych rezultatów po tradycyjnych metodach, jak chemioterapia. Badania kliniczne sugerują, że niektórzy z pacjentów zauważają poprawę jakości życia oraz wydłużenie czasu przeżycia. Należy jednak mieć na uwadze, że immunoterapia nie jest odpowiednia dla każdego. Związana jest z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, a także wymaga starannego monitorowania i dostosowywania leczenia. Wspierające rozwój immunoterapii są również coraz bardziej dostępne badania diagnostyczne, które pomagają identyfikować pacjentów kwalifikujących się do tego rodzaju terapii. To staje się coraz bardziej istotne w dziedzinie onkologii.